Mevlana’nın çok güzel bir şiiri (tercümedir)

Mevlana‘nın çok güzel bir şiiri (tercümedir)

“İnsanlar yalnızca bildiklerini konuşsaydılar, Dünya’mızı derin bir sessizlik kaplardı.”

Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum. Işığı gördüm, korktum. Ağladım.

Mevlana'nın çok güzel bir şiiri
Mevlana’nın çok güzel bir şiiri

Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim. Karanlığı gördüm, korktum. Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi… Ağladım.

Yaşamayı öğrendim. Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu; Aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim.

Zamanı öğrendim. Yarıştım onunla… Zamanla yarışılmayacağını, Zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim…

İnsanı öğrendim. Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu… Sonra da her insanın içinde iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim.

Sevmeyi öğrendim. Sonra güvenmeyi… Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu, Sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu öğrendim.

İnsan tenini öğrendim. Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu… Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim.

Evreni öğrendim. Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim. Sonunda evreni aydınlatabilmek için önce çevreni aydınlatabilmek gerektiğin öğrendim.

Ekmeği öğrendim. Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini. Sonra da ekmeği hakça üleşmenin, bolca üretmek kadar önemli olduğunu öğrendim.

Okumayı öğrendim. Kendime yazıyı öğrettim sonra… Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana…

Gitmeyi öğrendim. Sonra dayanamayıp dönmeyi… Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi…

Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yaşta… Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım. Sonra da asıl yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğine aydım.

Düşünmeyi öğrendim. Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim. Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek olduğunu öğrendim.

Namusun önemini öğrendim evde… Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu; gerçek namusun, günah elinin altındayken, günaha el sürmemek olduğunu öğrendim.

Gerçeği öğrendim bir gün… Ve gerçeğin acı olduğunu… Sonra kararında acının, yemeğe olduğu kadar hayata da lezzet kattığını öğrendim.

Her canlının ölümü tadacağını, ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim. Ben dostlarımı ne kalbimle ne de aklımla severim. Olur ya… Kalp durur… Akıl unutur…

Ben dostlarımı ruhumla severim. O ne durur, ne de unutur…

Mevlânâ

Benzer Yazılar

Keşfet

Safran Üretimi Nasıl Yapılır? – Doğanın Altın Baharatı –...

Safran Üretimi Nasıl Yapılır? Dünyanın en değerli baharatı olarak bilinen safran (Crocus sativus), hem...

LeBron Klavye mi, Mekanik Klavye mi? Karşılaştırmalı Rehber

Bilgisayar kullanıcıları için klavye seçimi, hem konfor hem de performans açısından büyük önem taşır....

One Piece Animesi Hakkında Bilgilendirici Rehber

Anime dünyasının en uzun soluklu ve en sevilen serilerinden biri olan One Piece, 1999...

Banyodan Sonra Ayakları Soğuk Suyla Yıkamak – Banyo Sonrası...

Banyodan Sonra Ayakları Soğuk Suyla Yıkamak. Gün sonunda kendimizi rahatlatmanın en etkili yollarından biri...

Hangi Fotoğraf Makinesi Size Uygun? – İhtiyacınıza Göre Doğru...

Fotoğrafçılık dünyasına adım atmak isteyenler veya mevcut ekipmanını yükseltmek isteyenler için doğru fotoğraf makinesini...

Ahtapotlar – Hayat Döngüsü

Ahtapotlar, denizlerin en gizemli ve zeki canlılarından biridir. Sekiz kollu yapıları, inanılmaz kamuflaj yetenekleri...

Kategoriler

Yorumlar